Home Vrije tijd “Ring! Ring! I’ve got to sing!”, Ferre Grignard

“Ring! Ring! I’ve got to sing!”, Ferre Grignard

Bij de veertigste verjaardag van het overlijden van Ferre Grignard

In het midden van de jaren zestig was muzikant Ferre Grignard een begrip in Antwerpen, zeker in rebelse kringen; mei ’68  lag immers in het verschiet. Een beetje avant-gardistisch dus! Vanuit San Francisco kwam ook de hippie-beweging overgewaaid en de Ferre ging daar helemaal in op. Studenten en jongeren in het algemeen wilden een breuk met de gevestigde orde, ze protesteerden tegen het toen al jachtige leven, en de voorgekauwde, prestatiegerichte loopbaan die hen wachtte.

De naam van Ferre Grignard is onlosmakelijk verbonden met die van de kroeg, waar hij zijn muziek etaleerde: de Muze. Ferre was er als barman aan de slag gegaan kort na de oprichting in 1964, maar het was vooral omwille van zijn live optredens, dat vele jongeren de weg naar de Muze insloegen. Zijn rebelse levenshouding weerspiegelde zich in zijn muziek, en met zijn gitaar en gepaste songteksten raakte hij menige gevoelige snaar bij jongelui, die vrijgevochten het establishment al evenmin zagen zitten.

De bekendste liedjes uit zijn repertoire zijn ongetwijfeld “Ring, ring, I’ve got to sing” en “Drunken Sailor”. Het was met die eerste song, geschreven in 1965 dat Ferre doorbrak. Er werd een single van gemaakt, die in 1966 op de tiende plaats in de top 30 prijkte. Het liedje mag dan al vrolijk klinken, het was noch min noch meer dan een striemende aanklacht tegen oorlog (Vietnam!) en racisme (de KKK).

Het succes van dit nummer opende voor Ferre de deur naar optredens op Jazz Bilzen, in l’Olympia (Parijs), in de Star-Club (Hamburg – waar ook The Beatles optraden), London etc. De ster van het Antwerpse enfant terrible stond hoog in het zenit, maar Ferre zou Ferre niet zijn, mocht zijn wilde en nonchalante natuur niet leiden tot een snelle ondergang. Na de echtscheiding in 1969 van zijn Krie ontbrak hem de wil en de motivatie om zijn muzikale carrière verder uit te bouwen. Hij bouwde schulden op en was op het einde van zijn veel te korte leven aangewezen op het OCMW om rond te komen. Amper 43 jaar oud overleed hij op 8 augustus 1982 aan de gevolgen van kanker. De Antwerpse rhythm and blues scene verloor op slag een van haar voornaamste artiesten.

Bronnen:

  • De Post (18 april 1971)
  • “Luchtschippers, Wereldsterren & Weekendhippies”, auteurs Tom De Smet & Felix Huybrechts (uitgeverij Vrijdag) – Fotocredits