Wil je dit artikel lezen?
Bovendien ontvang je Bij de Hand maandelijks in je mailbox!
Wie een neus heeft voor het buitengewone moet zeker eens naar de Nosestraat gaan, naast de St-Pauluskerk. Aan huisnummer 7 (voorheen 9) bevindt zich een pand waarvan het neergelaten groene rolluik vier dagen per week binnen gluren onmogelijk maakt. Het verhoogt het mysterie en de nieuwsgierigheid. Maar geduld is een schone deugd, want komt het weekend eraan dan gaat het rolluik naar boven en wordt een schatkamer aan kunstzinnigheid in de vorm van boeken, schilderijen, readymades en andere artistieke uitingen prijsgegeven.
De leeftijd van het huisje is moeilijk te achterhalen, maar wel staat vast dat het een band heeft gehad met het vroegere klooster van St-Paulus dat daar rond de 13e eeuw ontstond. In 1798 ging het pand over in “lekenhanden”. De geschiedenis van de diverse eigenaren vind je terug in het zeer gedetailleerde boek “De Rossaert en zijn passanten”, uitgegeven door Ludion. Dit fraaie werk, met engelengeduld samengesteld, kan men ter plaatse aankopen.
De Rossaert familie vestigde zich in de Nosestraat aan het begin van de 20ste eeuw. Hun métier was altijd al gelinkt aan textiel, maar hun specialiteit was onbetwistbaar de hoofdbedekking in al z’n vormen. In een prijslijst van de “vermaarde klakkenfabriek” omschreven deze fabrikanten hun hoofddeksels als “van de beste lakens gemaakt”. Hun petten werden gerekend tot de schoonste modellen. Ze werden te koop aangeboden tegen vaste prijzen, maar wel alleen op “comptante” betaling.
Naar verluidt zouden matrozen de gewoonte hebben gehad om zich eerst een Rossaert-klak aan te schaffen, alvorens zich naar de “miekes” in de buurt te begeven. Wie zich van een uniform, hoed, pet of klak wou voorzien, kon dit vinden in de zaak op de Nosestraat 7. Zo ook ene Luc Tuymans, die in een film naar eigen regie de hoofdrol vertolkte als zeemansofficier en zijn outfit uiteraard kocht bij, u raadt het al, Rossaert!
Door de jaren heen kwam de winkel onder beheer van verschillende eigenaren, waaronder bijvoorbeeld Henricus Janssens die er na de Rossaerts de plak (of moeten we zeggen de klak) zwaaide boven de toonbank. Uiteindelijk is de klad in de klak gekomen en verloor de winkel zelf zijn grandeur.
Lang bleef het huis een prooi van de tand des tijds. Het is pas na een grondige restauratie van zeven jaar dat Ronny Van de Velde en zijn vrouw Jessy Bolsens er in 1997 in slaagden om het pand in zijn vroegere glorie te herstellen. Zij zijn beiden bijzonder goed thuis in onze kunstwereld en hun begeestering is de inspiratiebron voor de winkel en de expositieruimte. Hun rechterhand, Ingrid Vandenhoudt, ontvangt je er heel graag van vrijdag tot en met zondag tussen 13u en 18u en maakt je wegwijs in al het moois, dat er je aandacht vraagt.
Monumentale boeken over Antwerpen en zijn geschiedenis tooien nu de “vitrine” van deze winkel, die een waar Walhalla is voor wie Antwerpen liefheeft.
Vermaarde kunstenaars stelden op de verschillende verdiepingen hun werken ten toon. Tot die “passanten” behoorden Panamarenko, Dotremont, Desmond Morris, Topor, Alechinsky, Jan Fabre en vele anderen.
Redenen genoeg dus voor een bezoek en bewonder zeker de magistrale restauratie. Ronny en Jessy Van de Velde-Bolsens hebben er allerminst met hun klak naar gegooid!
