Wil je dit artikel lezen?
Bovendien ontvang je Bij de Hand maandelijks in je mailbox!
Ferre Weustenraad, wat maakt jou tot een man die thuishoort in deze buurt ?
Sinds 2004 huur ik een appartement in het Suikerhuys. Dat is een gerenoveerd pand uit de 16de eeuw dat tot begin 1900 een suikerraffinaderij was. Het Suikerhuys is een van de vele gebouwen in de binnenstad met een rijke geschiedenis. Dat boeit me, gebouwen waar een heel verhaal achter zit. Tot 2004 woonde ik in Brussel, ook daar in het historisch centrum.
Een van de verschillen met mijn leven in Brussel is dat ik mij hier meer geborgen en veiliger voel. Hier kan je ’s avonds laat nog gerust alleen op straat lopen zonder veel risico. In Brussel was dat wat anders. Het is hier trouwens een buurt waar veel mensen elkaar kennen. En niet te versmaden: veel leuke cafés en restaurants.
Mijn vaste stamkroeg is al vele jaren café Bar Déco (Torfbrug, 2) dat onlangs van naam veranderde. Ik ga er elk dag de krant lezen en een koffie drinken. Soms ook iets meer dan een koffie. Het leven van een gepensioneerde, ik kan het iedereen aanraden. Dat geldt ook voor het wonen in deze buurt.
Kortom, voor mij is het duidelijk: hier wil ik leven en sterven, maar dat laatste graag pas in de verre toekomst.
Seniorenraad
Jij engageert je al vele jaren in de seniorenraad. Wat houdt dat in?
De seniorenraad geeft advies aan de overheid over materies die van belang zijn voor ouderen. Op lokaal niveau – voor het district Antwerpen – kan dat gaan over subsidies aan verenigingen, over projecten om eenzaamheid van ouderen te voorkomen, om cultuur, mobiliteit, enz. Op die manier worden ouderen betrokken bij het beleid, en kan er beter rekening worden gehouden met hun bezorgdheden.
Het is de trouwens de bedoeling om in de toekomst met onze seniorenraad meer op wijkniveau te werken. Op dat niveau sta je het kortst bij de mensen. Een buurt als het historisch centrum bijvoorbeeld – onze buurt – heeft een specifieke eigenheid en verbondenheid. Het voelt soms aan als een dorp, een warme plek binnen de grote stad. Je merkt dat ook aan de vele buurtinitiatieven. Het jaarlijkse burenontbijt en de jaarlijkse Ramblas om er maar twee te noemen die georganiseerd worden door het buurtcomité van het Schipperskwartier met Sonia Patteet. Ik denk ook aan de heraangelegde Lange Koepoortstraat die nu een woonerf is geworden. Dat soort initiatieven maakt het leven in onze buurt echt aangenaam. Kurt Luyckx van de handelsvereniging van de Lange Koepoortstraat heeft een belangrijke rol gespeeld in het helemaal tot bloei brengen van die straat.
Welk initiatief in de buurt heeft je veel tevredenheid opgeleverd?
Er is natuurlijk heel wat. Dit is een bruisende buurt. Maar een verbondenheid van de buurt die ik nooit zal vergeten is die keer toen we Frank, een buurman-zeekapitein, weer eens ‘welkom thuis’ heetten. Je moet weten : Frank is een bonkige zeeman, voor niets bevreesd. Regelmatig verdwijnt hij voor enkele maanden om een schip van de ene kant van de wereld naar de andere kant te varen. Die keer was hij extra lang weggeweest. Vier maanden lang had hij de wereldzeeën bevaren, stormen getrotseerd, dag en nacht op een boot met een kleine bemanning. Naast hemzelf als kapitein slechts een stuurman, een machinist, een matroos, een kok. Vier maanden op een boot, met alleen maar mannen. We hebben hem onthaald, de buurvrouwen op kop, met gejuich en gezang, en in het café op de hoek van onze straat hebben we met een 15-tal buren nog tot diep in de nacht geluisterd naar zijn verhalen over stormen en over piraten in de Golf van Aden, hoe hij vaarde langs Las Palmas, Tahiti, Panama, Aruba, Galapalagos, langs hagelwitte stranden en onbewoonde eilanden. Zeemansverhalen. Ja, dat heet hier niet voor niks het Schipperskwartier hé.
Toekomst
Wat zou je in de toekomst nog willen realiseren in deze wijk?
Momenteel is het een heel gedoe voor mensen die hulpbehoevend worden. Er bestaat zoveel: poetshulp, verpleeghulp, thuiszorg allerhande, woonzorgcentra, serviceflats, mantelzorg, enz enz. Wie raakt daar uit wijs? En dat wordt dan ook nog door heel verschillende instanties aangeboden. Een droom is dat er in de wijk één enkel aanspreekpunt komt waar je alle objectieve info en hulp over gezondheids- en welzijnszorg kan vinden; in een systeem waar dat allemaal mooi op elkaar is afgestemd en in elkaar over kan vloeien.
Momenteel is er in Antwerpen een Denktank van geleerde koppen aan het zoeken hoe dit kan gerealiseerd worden. Ik werk daaraan mee; ik ben wat minder geleerd dan de meeste anderen van die Denktank, maar ik kan daar toch mijn steentje bijdragen. Het zou schoon zijn als dit project binnen een aantal jaren in onze wijk kan gerealiseerd worden. Dat is dan meteen een voorbeeld voor de andere wijken in Antwerpen, en voor heel Vlaanderen natuurlijk !
