Wil je dit artikel lezen?
Bovendien ontvang je Bij de Hand maandelijks in je mailbox!
Dit kreeg ik te horen bij de vorige Tall Ships Race in 2016 toen ik vertelde dat ik met mijn neef George van Antwerpen naar Lissabon zou meevaren aan boord van een Tall Ship.
Onze reis duurde zo’n tien zonovergoten dagen op een Noorse driemaster, de ‘Statsraad Lehmkuhl’. Het bleek een zeer verrijkende ervaring. De internationale mix van een 150-tal passagiers met tiental nationaliteiten en de 35 Noorse bemanningsleden staat garant voor een buitengewone boeiende interactie.
Zij die mij gek noemden, verwittigden mij ook dat wij midden in de nacht zouden moeten opstaan! En da’s waar, maar dat bepaal je zelf!
Iedereen aan boord kiest namelijk bij het aanmonsteren voor een bepaalde ‘wacht’.
Zo is er een wacht van 8 tot 12 plus van 20 tot 24 uur, een tweede van 12 tot 16u plus van 24 tot 4 uur en dan de ‘hondenwacht’ van 4 tot 8 uur en van 16 tot 20uur. Wij kozen bewust voor die laatste om echt te voelen wat het ‘ruige’ zeemansleven is en ontdekten prachtige zonsopgangen op zee! Tijdens de vier uur wacht, krijgt iedereen om beurt een specifieke verantwoordelijkheid gedurende één uur. Zo zijn er constant op het voorplecht twee mensen die de horizon afkijken om te zien of er geen dwars- of tegenliggers zijn. Als dat zo is dan geven ze een belsignaal voor de stuurman aan het roer die daar dan rekening mee houdt. Of je hebt wacht op het achtersteven waar je met je partner uitkijkt of er bijv. niemand over boord is gevallen. Soms heb je ook nog de ‘Fire Watch’ en dat betekent dat je heel het schip doorloopt en elk hoekje controleert om te zien of alles ok is en er bijvoorbeeld geen ijskast openstaat of er iemand ziek in een hoekje zit.
Klimmen
De mooiste ‘wacht-opdracht’ is die waar je gedurende één uur aan het roer mag staan, waarbij je ook werkelijk het schip stuurt zoals de ‘Jack Sparrows’ van weleer.
Wetende dat je een schip stuurt met bijna 200 mensen aan boord, geeft een apart gevoel van concentratie. Uiteraard staat er een bevoegd iemand van de bemanning naast je om mee de instrumenten in het oog te houden. En in de stuurhut zal er ook nog wel een tweede professional zijn die geregeld een dubbelcheck doet, maar het blijft een kick!
Dan is er natuurlijk ook nog het ‘in het want klimmen’. Wanneer de Tall Ships de haven in of uit varen staan er altijd enkele durvers hoog tussen de masten met gereefde zeilen. Wees gerust niemand is verplicht om in het want te klimmen en de veiligheid wordt daarbij nauwlettend in het oog gehouden. Voor het uitvaren nam men ons hiervoor een’ hangproef’ af om de kracht in onze armen te checken. Bij het klimmen ben je dubbel ‘gezekerd’ via twee touwen die met ‘musketons’ aan je veiligheidsharnas (dat je ‘moet’ dragen) geklonken zijn. Zelf ben ik maar tot het eerste plateautje geklommen en met mijn portie hoogtevrees was dat al ruim voldoende. Maar het uitzicht over het schip en over de zee is van daaruit onbetaalbaar! Dus je merkt het, verveeld hebben wij ons niet tijdens deze reis!
Harry van Hest
