Het ziet geel, het smaakt zuur en het draagt de naam van een keizer. Het zou zomaar een vraag kunnen zijn uit een quiz. Maar je hoeft geen allerslimste mens te zijn om het antwoord te kennen: het Napoleonneke natuurlijk.

Wat velen wellicht niet weten is dat het zure snoepje in Antwerpen het levenslicht zag. En meer bepaald ter hoogte van de kruising van de Vlasmarkt met de Hoogstraat. Daar, aan de gevel van het hoekhuis, prijkt nog altijd een gedenkplaat om de geboorteplaats van het Napoleonneke te herdenken.

“Le bonbon aparte” (latere slogan voor ‘t snoepje) is inmiddels 110 jaar oud. Het was in 1912 dat suikerbakker Louis Janssens in zijn zaak “De Gouden Bol” op het idee kwam, om een lekkernij te creëren die de naam van zijn suikerbakkerij alle eer zou aandoen. Daarbij wist hij op een smaakvolle manier zuur en zoet met mekaar te verenigen. Nu nog een naam voor het gele bolletje.

Inspiratie vond Louis Janssens bij een bevriende chocolatier. Die had zijn nieuwe praline de naam  “Caesar” meegegeven. Lang moest Louis niet meer nadenken, toen hij dat hoorde. De meest bekende keizer en dan nog eentje, die een band had met Antwerpen, was toch Napoleon zeker! Et voilà, het zuurtje had zijn naam. 

De smaak en de naam van het snoepje vielen zo in de smaak van de Sinjoren uit de Koekenstad, dat de productie nog amper kon volgen. In 1933 werd dan ook verhuisd naar een klein fabriekje in de Blekerijstraat, en nog later in 1965 naar Hoboken en in 1988 naar Schelle. Vanaf 2003 tenslotte kwam de productie terecht in het Nederlandse Breskens. 

Ondertussen was het bedrijf bij gebrek aan familiale opvolging in handen gekomen van de familie Stappaerts. Door hun toedoen vond het Napoleonneke zijn weg naar Nederland. En naast het originele zuurtje kwamen er nog andere smaken bij. Maar eerlijk? Voor ons blijft het Napoleonneke toch voor immer en voor altijd dat bolvormige, gele snoepje met zijn dusdanige zoetzure smaak, dat je gezichtsuitdrukking eigenlijk verraadt wat je aan het snoepen bent. Toch?