Ik geef het toe: ik luister zelden naar Radio 2. Ik ben één van de weinige, maar trouwe fans van Klara. Of het de regionale blokken van Radio 2 vandaag nog veel voorstellen, weet ik dus niet. 

Vroeger waren ze goed, dat herinner ik mij, al was het maar omdat ik een tijdje een radiocolumn had in het Antwerpse blok. Dat is lang geleden en ik neem het jullie volstrekt niet kwalijk als jullie het niet meer weten. 

Wat er ook van zij, hoewel ik een lezer ben van zogeheten kwaliteitskranten – ik heb zelfs voor één van die kranten gewerkt – grijp ik in een café altijd eerst naar een exemplaar van één van de twee “gazetten” met veel plaatselijk nieuws.    

Het gebeurt mij zelfs – maar steeds minder – dat ik naar de lokale televisiezender zap. 

Nieuws uit mijn omgeving interesseert mij dus wel degelijk. En daarom alleen al vind ik het geen goed idee van de VRT-top om de regioblokken op Radio 2 te vervangen door een show met een bekende kop. 

Ongetwijfeld een aardige man, maar ter zijner ere gaan andere mensen ook nog eens hun baan verliezen. Dat stemt mij droef. 

Gebaseerd op mijn intussen lange ervaring als mediamedewerker- en gebruiker, voorspel ik dat die Vlaamse Peter van de Veireshow, veel minder regionale informatie zal bevatten dan wat Radio 2 nu per provincie brengt. 

Regionaal nieuws zit nérgens in de lift, zo simpel is dat, tenzij het uit Brussel komt – dan krijgt het meteen nationale status. Zure oprisping van een verongelijkte Antwerpenaar? Niks van. 

Zelfs ATV kan het niet nalaten om verhalen op te dissen die eerder al in het VRT-journaal te zien waren. 

Blijkbaar is er in de jaren 1990 een mediabons geweest – een Peter Vandermeersch avant la lettre, zeg maar – die heeft gedecreteerd dat plaatselijke actualiteit niet interessant (genoeg) is om een breed publiek aan te spreken. 

Of, in mensentaal, dat plaatselijke actualiteit te arbeidsintensief is en dus te veel geld kost en in verhouding niet genoeg bijdraagt aan de dividenden voor de aandeelhouders. 

Veel is daar intussen niet meer aan te doen. Maar één ding moet mij toch nog van het hart: alle journalisten en alle redacties die de trend niet hebben proberen te keren, zijn hier mee schuldig aan. 

Als de Befehl ist Befehl-cultuur ergens hoogtij viert, is het in bedrijven, ook in mediabedrijven. Ik kan ervan meespreken. 

Nee, twee dingen moeten mij van het hart. Het tweede is dat veel plaatselijk nieuws dat nu gebracht wordt eigenlijk ook niet erg interessant is, wat de taak van de “afschaffers” natuurlijk vergemakkelijkt. 

Want in de slipstream van het “grote”, nationale en internationale nieuws, is ook de lokale berichtgeving al jaren aan het verkleuteren.  

Cultuur? Die voor dertienjarigen, misschien. Economie? Het nieuwe winkeltje met spullen voor chihuahua’s van het lief van de hoofdredacteur.  

Politiek? Een schepen die zonder journalistieke tegenspraak tien triestige planten tot groene long mag verklaren. 

Tsk, tsk, tsk, zoals ze in stripverhalen zeggen.